ξυνήιος

ξυνήϊος, -ΐη, -ον (Α)

1. αυτός που ανήκει στο κοινόν, σε πολλούς μαζί, κοινός

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ξυνήϊα

κοινή περιουσία, πράγματα που ανήκουν σε πολλούς μαζί, ιδίως η κοινή ιδιοκτησία τών λαφύρων («οὐδ' ἔτι που ἴδμεν ξυνήϊα κείμενα πολλά», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξυνός + κατάλ. -ήϊος (πρβλ. θε-ήϊος). Ο τ. ξυνήϊα αποτελεί ουσιαστικοποιημένο τ. τού πληθ. τού ουδ., κατά τα ξενήϊα, πρεσβήϊα].